senička ve milošek

dıdıdıdı dıdıdıdıdı uzaktan açık pencereden sızıp gelip müzik sessizliğin sesine karışırken elimin gölgesi düşmüş sarı yaprakları deftere bu boş otel odasında gelesin diye bekliyorum bekliyorum dayanamıyorum neredesin telefona sarılıyorum sesin soğuk özlememişsin beni sesin yıpranmış düşünceli eski günleri yine de hatırlatır gibi her an dönermiş gibi dönecekmiş gibi bu oda içinde büyüdüğüm kutu kararıyor kararıyor elimin gölgesi görünmez oluyor yazılanlar siliniyor boşluğa yazmak gibi nerede kaldın hiç geldin mi ki kapıyı açtım mı ki bir kapı var mı ki

Killarney